Sende tattı bu gönlüm, zalimle sınanmayı,
Kızgın çölünde yandım, mecnun oldum çöldeyim.
Senden öğrendim inan, aşk oduna yanmayı,
Her günüm mahşer oldu, müzmin oldum çöldeyim.

Ey gönlümün sultanı, yanıyorum bir su ver,
Bakışların konuşsun, bir seferlik susuver,
Aşkın mektebindeyim, bana sevda kursu ver,
Gün geçtikçe kendimden, bezgin oldum çöldeyim.

Her şey üstüme yürür, dökülür dağlar taşlar,
Aşkta tutulur diller, her dem eğilir başlar,
Çırpınırken yürekler, çoğaldıkça telaşlar,
Kemirir dert içimi, gezgin oldum çöldeyim.

Bu bendeki kadere, uçan kuşlar ağlıyor,
Sevdan kor ateş oldu, yüreğimi dağlıyor,
Duygularım kabardı, günden güne çağlıyor,
Elim kolum bağlanmış, sürgün oldum çöldeyim.

Bu aşkın diyetini, hep mi ödeyeceğim,
Ateşlere tutkuyla, aşkım mı diyeceğim,
Bu sevdanın en ağır, hükmünü giyeceğim,
Gözlerine vuruldum, meftun oldum çöldeyim.

Bakışınla eğilir, unutulur gururum,
Bir gün gidecek gibi, hazırlıklı dururum,
Yağmurları özleyen, pınar gibi kururum,
Eli-kolu bağlanmış, tutkun oldum çöldeyim.

Şimdi sana ellerim, uzandıkça sevdanla,
Ne olur gör halimi, duygularımı anla,
Koma beni dertlerle, bu çekilmez hicranla,
Aşkın yakar içimi, dar gün çöldeyim.

Dinmiyor yokluğunda, gönlümün ihtilali,
Kalmamış gibi durur, kavuşma ihtimali,
İçimdeki kuşkular, bu muharebe hali,
Bitirdi benliğimi, üzgün oldum çöldeyim.

15.11.15

İsmet TOP