Dünya denen saltanat, bu mu dede, diyerek,
Oğluma anlatmadan, torunum çıkageldi.
Hortum yağmur fırtına, afetzede diyerek,
Savaş kıyım cinayet, her yanı yıka-geldi.

Yine aynı talihsiz, günleri yaşıyorken,
İçimizde yıkımın, kahrını taşıyorken,
Şafak vakti tan yeri, sessizce ışıyorken,
Mayıslardan bir sabah, rıhtıma taka geldi.

Karadeniz silkinip, karanlığı unuttu,
Mavi göz sarı saçı, baştan sona umuttu,
Kararlı Anadolu, verdiği sözü tuttu,
İşgalciler bir anda, çarpıldı şoka-geldi.

Savaş cinayet (!) derken, taşıdığı o yürek,
Bir sürü entrikayı, tersine çevirerek,
Yedi düvel denilen, devleri devirerek,
Hasta adam diyorken, tüm bunlar şaka-geldi.

Evlat şu duvardaki, Atatürk’tür unutma,
Tüm önderler içinde, en büyüktür unutma,
Bu ülkeyi kurtarıp, kuran Türk’tür unutma,
Tanrının lütfu ile, izniyle hakka geldi.


15. 05.13