Sevgili.benle senin hikayen
gül ile bülbül’ün hikayesine benzer
İkimizde sevdik lakin kavuşamadık
Vuslat başka bahara kaldı
Aşkın ateşi bizi sınamak için geldiğinde
Küllenmeyen bir ateş bizi sardı
Ne varlığımız yokluğa döndü o zaman
Ne yokluğumuz varlığa
Gönüllerimiz bir iken bir gül açtı
Gözlerden sevda aktı bakışlar usulca kaydı
Göz her gördüğünde can kafesini zorladı
Buluşma hayali ile yaşar iken
Her buluşmada gözlerim gönül sultanına bakamadı
Dil sustu lal oldu
Oysa gönül patlamaya hazır volkan gibiydi
Bu hep böyle kaldı
Sen hep bekledin biliyorum
Ben geldikçe bu aşk çıkmaza girdi
Gözlerin durgun kal diyor
Gönül vurgun git diyor
Oysa ikisi de olmuyor
Tıpkı şairin dediği gibi
Gidecem ama yollar bozuk
Ve şimdi bana düşen söz
Gelecem ama kaçıncı asrın
Kaçıncı baharında bilmiyorum
Belkide vuslat kalbin sırrında
Aşk yaşamak yaşadıkça paylaşmak
Aşığa düşen yanmak yandıkça var olmak
Hakikati aşkın özünde bulmak.