Fabrikalarda köylerde
Sokaklarda alanlarda
Emektir var olan;
En kutsal değerdir emek!
Düşünceyle birleşir Sosyalizm doğar.

Kim demiş sosyalizm Öldü diye
İşte biz ölmedik.
Gün gelir apansız bir gecenin
Karanlığı çatlatan Şafaklar gibi
Doğar düşüncelerim.
Ölümler boy verdikçe
Yaşarız yüreklerde sevda sevda

Düşünüyor diye öldürülüyoruz
Konuşuyor diye susturuluyoruz
Ama yılmıyoruz
Sosyalizm bir düşüncedir ölmez.

Ey ellerini
Yüreğimde kanayan yaraya basmış katiller
Sizin gücünüz yetmez
Öldürmeye sosyalizmi
Sömürüden alır gücünü
Kolay mı, sömürünün olduğu yerde
Sosyalizm ölsün.
Yürürüm başım dik boyun eğmem
Bir proleterim ben / ben kolay ölmem..

Kuşkusuz öldürebilirsiniz beni
Ama düşüncelerim her doğan bebekle
Yeniden yeşerecek ülkemin her bir yerinden
Zemheri sonrası kardelen gibi.

Bakmayın bugün sustuğu’ma
Bir gün mutlaka
Çatısız gecekondulardan
Yangına verilmiş dağlardan
Sömürü çarkı gibi çalışan fabrikalardan
Düşer geliriz yollarına özgürlüğün

Yaşarız inat olsun diye
Bombalar parçalasada yüreğimizi
Yaşar düşüncelerimiz
Ülkemin dört bir yanında
Ezilen sınıfım da yaşar.

Gün gelir Kırsaldan Ağa ırgatından
Üç çocuklu Ayşe kadından.
Kestiğiniz çınarların dibinden
Filizler gibi boy verir düşünce.
Sizler ister asın kesin beni
Bir nehir gibi akarım
Yolumdan dönmem
Bir proleterim ben/ben kolay ölmem

Öldürebilirmişsiniz?
Selvi’leri asıp kesmekle divinden
Ölmez yanılmayın sakın

Bir selvi kesseniz binlerce filiz sürer
Kökünden söküp atmalısınız
Koparmalısınız topraktan.

Ama gücünüz yetmez buna
Milyonlarca selvi filizlendi
Umut umut bu ülkede
Bitirmeye çalışırken Selvileri
Sizler ey kokuşmuş düzenin kirli yüzlüleri
Sizler tükeneceksiniz..

Kokuşmuş kendi düzeniniz yıkacak sizleri
Baskılar sömürüler
Yaşatacak sosyalizmi
Yaşama sevdası saracak
Tüm benliğimizi
İşte o gün doğacağız yeniden
Bir proleterim ben / Ben kolay ölmem

Orakta çekiçte biz varıız
Başakları toplarız orakla
Alın teri kokar çekicimin sapı
Mengene ağzında
İşkencede kalır sevdam
Kaynak makinesiyle puntalanmış
Yaşama direncim
Kolay kopmaz
Torna aynasına sıkışmış gözlerim.

Tavlanan çelik değil yüreğimdir ocaklarda
Tavlandıkça kızaran kızardıkça kızıllaşan

Meneviş rengi sevdalardayız
O gün geldiğinde pul pul dökülür
Nasırlı ellerden sevdalar alanlara
Aşktan ve sevgiden yana.

O gün Doğar sosyalizm Güneşim
Tanyeri ağartan kızıllığıyla doğar
ilk ışıkla doğacağız yeniden
O günü görecektir benden gelen
Bir proleterim ben/ Ben kolay ölmem

Uçaklarda beiz varız uydularda biz
Bastığınız toprakta,
Kara sapanın sapında biz varız
Buğday başakların da biz.
Üreten biz yaratan biz,
Sen nereden bileceksin şerefsiz.

Nasırlı eller bilir
Lokomotiflerde teker
Gemilerde motorum
Maden ocağında katledilen emek
Tanklarda paletim
Makinelinin ateş kustuğu tetiğim
Potalarda eritilen maden.

Kolay mı madeni çeliğe dönüştürmek
İşlemek çeliği boy boy
Panzerlerde bağlı cıvatayım ben.
Namluda mermiyi patlatan iğne
Çekilmeye hazır tetiğim
Bir proleterim ben / Ben kolay ölmem.

Yattığınız yatakta ben varım
İçtiğiniz çayda ben
Mısırda, buğdayda ben varım
Zeytinde, şekerde ben

Demlendiğiniz rakıda ben varım
Sigaranın tütününde ben

Varolan benim...
Nasırlı ellerde sancı ben
Attığınız her adımda ben varım
Gecekonduların kuytularında ben

Doğuda katledilen yürek benim
Sanayide yok sayılan emek ben

Köyde ben Şehirde ben
İşkencede ben Ölümlerde ben
Namlunun ucunda kurşun benim
Polisin önünde hedef ben
Bir proleterim ben ben kolay ölmem...

(Sosyalizm)
İnsanlığın en son kurtuluş limanıdır.
Abdullah Oral