Ben aşka tutsak olacak kadın değilim,
Gidenin arkasından akıtacak gözyaşlarım yok benim,
Sevdiğine adam gibi sahip çıkanın,
Önünde eğilecek kadar saygım var benim.
Kaldı ki taht kurduğu yeri darmadağın edipte,
Kan revan içinde bırakana kalbimde yer yok benim.
Yangınlarım yok söndürülecek,
Sevdiğim yok benim geri döndürülecek,
Hüzünlü günlerim yok mutluluğa dönüşecek,
Siyah beyaz bir aşk hikayem yok benim renklendirilecek,
Bembeyaz hayallerim yok benim kirlenecek,
Pembe düşlerim yok benim ölecek,
Bir aklım var oda kalbime hükmedecek,
Bir sayfam var şimdi simsiyahından,
Oda az sonra beyaza dönüşecek...
Neyim mi var şimdi benim?
Bu lanet mezarda bırakıp ta gittiğim,
Gözlerine son defa bile bakmaya çekindiğim,
Beni sevdiğini zannettiğim,
Bir cenazem var benim.
Gömdüm artık dirilmez o.
Ateşler de yandı da bir bana gelemedi o.
Sabrım küllendikçe,
Yaktı kendiyle beraber her yeri de.
AFFETMEDİ...AFFETMEDİM..AFFEDEMEDİK..
Şimdi küllerden arta kalan toz dumanız,
Kaldı yine yapayalnız,
Gittim ben yine uçsuz bucaksız,
Bırakma beni diyeceğim bir sevdiğim yok işte benim.
ARA SIRA GELİP DE SULAYACAĞIM
BİR MEZARIM VAR ARTIK BENİM.

Cansel Işık/Manyakaşkıngelini