Yıllar sonra gittim, eski mahalleme
Adımız halâ anılıyor ,aynı sahnede
Seninki diyorlar, senin ki
Ne büyük aşk tı be,ne büyük ,bizimki


Sana bir an bile kıyamazdım
Sen benim helalım olacaktın
Ne kutsal anılarımız vardı
Akşam saat beşten sonra
çıkardık balkonlara
Teyibi sonuna kadar açardım
Ümit Besen dinlerdim
dinlerdi bizim için tüm mahalle


Pembe rüyalarımız olurdu seninle
Seviyordum seni be, seviyorum işte

Sokaktan geçen bir yabancı ikinci defa geçemezdi
Kafa göz ne olursa artık
Karakolluk olurduk
Kıskanırdım seni be kıskanırdım

Yaşlı anamla babamı yolladım istettim
Sen yok , yok dedirttin
bana sevdiğini söylerken
başka oyunlara meyil ettin,
Tanıyamadım seni tanıyamadım
Gittim askere

En çok sevdiğim arkadaşım la evlenmişsin
Yıkıldım telefon kulübelerinin dibine
Durdu saatler durdu gelemedim kendime

Her şeye küstüm yaşama zevkimi öldürdün
Rüyalarımı kabusa döndürdün
Ne vardı yüreğimle alıp veremediğin
İçerime dolu verdi bak yine binlerce hüzün

Hani yaralamıştın beni
bak üzüldüm hatırlattı
bu mahalle bu balkon bu sandalye

Dillerde destan olmuşuz
Senin ki diyorlar hâlâ hala mutsuz
Sen benim değilsinki artık
Şimdi buruk bir acı, içerimde sessiz sessiz
Bizmişiz buraları şenlendiren
Sendin yolumuzu çizen
Ben hala Ümit Besen
dinler dururum
Seni unutmaya ömrüm yeter mi,
Yeter mi

13.11.2015 saat 13:48 Ş.urfa