Bu kadar sabır,çok üzdü beni
Hep yarına bıraktım hayalleri
Üzerimde hep feleğin elleri
Kendimce bir dünyam vardı
Sandığım gibi değilmiş hayatın rengi
İçim üşüyor.

Önce yüreğim ısındı yandım
Ölene kadar hayalim olur diye
Tozpembe sanırdım dünya yı  
Gülüzar bilirdim hep sevda yı
Denizim mavi yeşil bahçemde
Ne güzel masaldı rüya gibi
Soğudum söndüm şimdi
İçim üşüyor.

Yalanmış  gökkuşağının o rengi
Ayazı bitmedi yüreğimin
Böyle mi olur acıların yeri
İçimde yumruk gibi duruyor
İçim üşüyor.

Gelen feleğin sillesi bitmedi
Karabulutlar çöktü üzerime gitmedi
Kırıldı Şahin kanadım düşüyorum
İçim üşüyor

Acımasızca en yakınım dediğin
En acı yerinden vuruyor şimdi
Temmuz’un sıcağında üşüyorum
Siyah beyazmış meğer yaşam
İçim üşüyor.

Alışmaya çalışıyorum unutmaya
Sığamıyorum kaçtığım her kovuğa
Uçsam da en yükseklerde bir doruğa
Ansızın geliveriyor aklıma gitmiyor
İçim üşüyor.

Kolum kanadım kırılıyor yıkılıyorum
Gözlerim dalıp gidiyor uzaklara
Denizlerim bulanıyor karanlığa
Sabahları çıkmaz sokağım oluyor
Dönüyor hep karanlığa düşüyorum.
İçim üşüyor.
.