Bir güzeli görüp gönül verdimde
İçime dert oldu diyemedim ben
Her gün yollarına çıkıp durdumda
İçime dert oldu diyemedim ben

Şu benim aklımın yarısı onda
Vuslatı olurmu bilmem ki sonda
Nere gitsem acep bilmiyorum da
İçime dert oldu diyemedim ben

Utandım sıkıldım içimde kaldı
Bir görüşte sanki aklımı aldı
Duygularım gönül kapımı çaldı
İçime dert oldu diyemedim ben

Böylesi bir şeyi yaşamak çile
Olsa da yaşadım ben bile bile
Ne söylesem fayda etmez gönüle
İçime dert oldu diyemedim ben

Sevda kuşu gelip başıma kondu
Yıkılacak sanki sabrımın bendi
Hemi boyu güzel hemi de kendi
İçime dert oldu diyemedim ben

Ben bile şaşırdım kendi halime
Edemedim ona bir kaç kelime
Demek için çok şey geldi dilime
İçime dert oldu diyemedim ben

Öyle bir ateş ki içimde harlı
Mücadele ettim kendimce zorlu
Kaç kez niyetlendim ama bir türlü
İçime dert oldu diyemedim ben

Nere gider bilmem bu işin sonu
Anlatılmaz durum derin bir konu
O kadar çok sevdim bilseniz onu
İçime dert oldu diyemedim ben

Bende bir insanım vede bir canım
Böyle bir şeklide, işte var anım
Keşke söyleseydim inan pişmanım
İçime dert oldu diyemedim ben

Kul Hızır’ım nere derse gelirdim
Şuna inanmıştım şunu bilirdim
Öl deseydi ben yolunda ölürdüm
İçime dert oldu diyemedim ben
İçime dert oldu diyemedim ben

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)