Sensizlik krizim tutunca akşam
Sara nöbetine girdim sandılar
Görenler halimi dediler tamam
Öldürecek beni derdim sandılar

Islatırken gözyaşlarım resmini
Hatırlamıyorum başka kısmını
Haykırınca var gücümle ismini
Dağdan düze inmiş kurdum sandılar

Ankara rüzgarı gibiydi nabzım
Martı kanadından solgundu yüzüm
Her kafadan bir ses o an azizim
Dünyada zevale erdim sandılar

Kapanınca gözler, kesilince ses
Tekleyince kalbim bitince nefes
Hem de istisnasız hazirun herkes
Düştü Azrail’e gardım sandılar

Görünce ağzımın dışında dili
Toplanmış başıma dünyanın kulu
Gözümü açınca yokladım solu
Kayboldu sevdana yurdum sandılar

Yüzümde tebessüm gelince cana
Yüklediler hale kırk türlü mana
Kimisi acıdı bakarken bana
Belki celladımı gördüm sandılar

Yerle yeksan edip yatıran sendin
Hayal aleminden götüren sendin
Komalardan cana getiren sendin
Bilmeyen Hızır’dan yardım sandılar

Gündüzü, gecenin içine kattım
Hayalini gözlerimde uyuttum
Yorulmasın diye kapalı tuttum
Gören Delibal’dım kördüm sandılar

Celil ÇINKIR – DELİBAL