Ben
yüzünün çizgilerine sığındım Vera
Kimse söylemiş miydi
Ellerin
senin ellerin nisan kokar zemheri ayazında...

Şimdilerde
Yarınsız ülkelerde asgari ücret gibi aşk
umut ettiğinle tattığın arasında
Bir dizi yolsuzluk yatar
Sonra Vera
Sonra sarhoşlukların büyür
İçinde duble yollar yapar felek...

Büyürsün Vera
şehirler gibi
Çoğalırken unutmaya çalıştıkların
gecekondulaşır umutların
Büyükşehirlerde trafik sorunudur artık
içine kanayışların...

Sesini yüzüme
sesini sesime sür
aynı dili konuşmaya gerek yok
Aynı notada ağlayabilsek yetmez mi Vera...

Çünkü
Bir zamanlar Aşk
yarım ekmek üç beş zeytin tanesi yemek gibiydi
oysa
karnımız doymasa da mutluyduk
en azından umutluyduk
Meğer
umut dediğin
Ortadoğuda çocuk olmak gibi bir şeymiş Vera

Mesele ölmen değil
mesele
seni öldüren herkesin
Tanrıdan emir aldığını
söylemesi...

İçimdeki tüm çocuklar öldü Vera
Parça ekmek bırakma
arkandan ağlar diyen anamın peşi sıra.
Biliyor musun
Artık hiçbir parçam ağlayamıyor
parçalanmış yüreğimin peşi sıra.

Sor beni Vera
unuttuğun nem varsa
büyürse eğer gözyaşında
ve
Sebepsiz
titrerse ellerin

/Sor.../

Çünkü
iyileşmemiş yüreğimle
sığınmış Türkülere
Topallayıp
gidememişimdir
senli yerlerimden...