kırmızı bir fular almıştın bana
hatırlarsın
hani yol üzerinden, işporta
şu şiir yazan adamdan işte
o duruyor hâlâ / işportacı
arkasına yazmıştın
beni ölene dek unutma
yazıyor yine / şiir
kırmızı hep hatırda kalır nedense


ayrıcalıktı bu meydanda yürümek
nedense hep koluma girerdin
yarı yarıya hafiflerdim
hele uçardım titremekten
avuçların ellerime değdiğinde
sebebini benim bile bilmediğim bir nedenden
kekelerdim hep yanında
nedensel sebeplerim vardı
sen de hoşlanırdın bundan delice
hoşuna giderdi ürpertim
bilirdin kıskandığımı
bilerek hep o köşeye otururdun
aklınca geleni geçeni biçerdin
çok kızardım
dilim gazoza değerdi ama cam içerdim!


çok istememe rağmen
hiç anlatamadım o duyguyu biliyor musun
duruyor öylece bıraktığın gibi desem
inanmazsın
şaka şaka
yıkıldı çoktan / cafe
...
zaman her şeyi örüyor yeniden
izler faciâyı örtüyor bir süre
alışkanlığa iğneliyor
artık üzerine içmekten çekinmiyorum
şimdi hayli kiloluyum
kollar desen eski his yok
ana avrat söverken bile kekelemiyorum


hiç sevmezdim süslenmeni makyaj yapmanı
zaten cıvıltılıydın, çekici
mıknatıs yutmuş gibi
herkes peşinde...
ne yazdımsa
hakkınca anlatamadım seni
ne yazdımsa hakkındı
ne anlatır sana bilmem
birinin alacaklı yanında borçlu yürümek
hangimiz alacaklı
kim borçlu kırmızıya!


tekrar dönerdim serseriliğe
seni bırakıp köşeyi döndüğümde
top oynayan çocukları seyrederdim/ aklımda sen
ona buna bağırır çağırırdım yok yere
hafifletici sebeplerim vardı
ve onların ağır izleri
bilirdim köşeden izlerdin
anlamazdı çocuklar/ sana söylerdim


çalım atma, adam eksilt!




ToprağınSesi




.