o denli çok zoru sakın sokma canına
sabrı dayanamaz ki
bunaldıkça
ömür kül gibi uçuşta rüzgarıyla gidiyor

bak anlatayım da sen beni bir iyi dinle
küpe sever misin sen küpe
otur şöyle yanı başıma sakın incinme
ha şöyle
şimdi tut ellerimi de bak yüzüme
kavlimiz bir oturalım baş başa dostane
ve bu senin kulağına küpe olsun küpe

hiç insan uyanabilir mi ki
yiyip içip de yenemedikçe
bu ne
bu da nedir ki
bu dedikçe
sahi dost bu kadar çok merakta kime ne

gurur ve kibrin seni erit-tikçe de eritir
bir düşte gör
feleğin kör kütük o zirzop çarkına
hele ki zulmü çekilemez olursa aç nefsinin de
zaman beli büktükçe gönül o anda da ezilir de
ancak kalıverir farkına
azmin muhkem zincirleri kopar ana rahminden
allak bullak oluverir yürek yarası kangreninden

yaşam gücünün işi bir rast gitmeye görsün
koparır yüreği tamda orta yerinden
sevgi hem bağlar
hem de düşman eder öz kendini kendine
ihanete uğrar yaşanırken tüm ilişkiler
zor da olsa ayakta kalmaya mecburdur yıkımlar

ömür de zorlamakla açılmıyor ki refahlı yollar
bir muhkem el gerek
kirli veya becerikli
huzurla uyuyabilmek için yaşamın oynak kollarında
sırtlandığın yaşamda ektiğinin yüküdür omzuna
daim dağlanır sıkıca bir koşuşturmada
bir arpa boyu yol alsa da
heyhat ve keşkeler sarar tüm beynimizi
dünü de bugünü de kor gibi ederken
damgalayıp kor yakarken bahtsız gönlümüzü

bak gözlerinde ki o güneşte yavaş yavaş batmakta
bir titreşim de sardı birden seni ta içlerinden
yüreğinde çok yorgun ve bıkkın
üşür gibisin de sen neden
yoksa yine mi sen
zifiri bir gecenin o soğuk kolların da kala kaldın…


(03.11.2015) AZAP…