Ankara şahitti hislerime,
Kızılayın kaldırımlarına düşen göz yaşlarıma.
Ankara dert olmuştu gençliğime,
Hazırlıksız yakalanmıştım,gurbet sınavına,
Stresten saçlarım dökülmeye başladı,
Henüz on altı yaşımda.

Rüzgarından,soğuğundan nefret etmiştim,
Çünkü dudaklarım çatlamıştı,
Seyyah şifayı fena kapmıştı,
Ve ilk defa ben hastaydım,
Annem ise yanımda yoktu,
Beton şehir Ankara,beni çok korkutmuştu.

Yüce Allah’a ise dualarımı,
Namaz sonrası,
Koca tepe Camisinden gönderiyordum.
Bir çay bir simit ve de kurtuluş parkı,
Bu hatıraların birikimi çocukluğum,
Hiç unutur muyum.

Kimse ismimi doğru söyleyemezdi,
Kimi Akif,
Kimi Vakıf,
Kimi Vagıf,
Kimi ise Veycıp,
Ama Vagif bir türlü olamadık,
Lakabım ayıptır söylemesi,
Altın çocuktu,
Böyle uygun bulunmuştu.

Sorarlardı bazen memleket neresi,
Gürcistan derdim,inanmazlardı.
Pasportumu gösterirdim.
Nasıl böyle güzel Türkçe konuşursun?
Borçalı Türküyüm derdim,tanımazlardı.
İşte buna çok üzülürdüm.

Ankara,ocakta,
belki bir daha,görüşürüz.


Vagif Seyyah Hüseynov

Fotoğraftaki beyaz tenli,zayıf ve solda ki olan benim :)) yıl 2006 Gazi Üniversitesi