😮💄BEN ,BENİM.
karanlığın olduğu yerde....
Aydinliga adım attım...
Uyanmış benliğimi tanıdım...
Hiç geri bakmadım..koştukça..
Nedenlerin yoğun olduğu bir yerdeydim...o karanlıktayken..
İçim çok ürperdi aydınlıkta,gözlerim kamaştı.
Yıllarca o karanlığın giz dolu odaları dehlizdi ..
Fikirler salt değildi düşlerimde.
Romantikleşmiş neon lambalarının kör ettiği ,,
Hayal çukurunun anlamsız tükenişindeyken irade.
Karanlığın olduğu bir yerdi .
Neyin ,toplandığı belli olmayan zarif sözcükler.
Karanlığı aydınlığa çevireceklerdi diye baglanilanlar...
Aşk çemberindeki hırs serüveniydi ışte karanlıkta kalmak.
Görmeyen gözlere ilaç
Neymişsin evrensel diyalektik...
Çözmek fikrimin ucundaki detayı..
Niçin yargıladı beni hayat.deha vaadeden benlik varken.
Her kalkisım ölmekmiş direndikçe hayata.
Birgün gibi şimdi yaşam ..
Ha bugün ha yarın..
Senin benim sevinclerimizin bittiği yer olacak .
Han gibi içimizdeki eşyalar birikmislikler var.
Atacağım onları çook yükseklerden bugün ..
Bugün benim fikirlerimin doğum günü..
Onlar kurguladı içimdeki YOLUN içeriğini..
Salt bireyin sevinç çemberinde ki algısı var..
Sevgiler konuştu benim adıma tezler üreterek.
Özgür kalmak hayal ettiklerin le ÖZGÜR.
Sonra öyle ölmeye eğilmek toprağa.
Susuzca ,kanamadan içimdeki acı.
Sevginin kalıtsal bütünlüğünü hissederek .
Son net kaygılarının izlerini taşıyan birey.
İnsanca insan figürlerini taşıyarak ..
İşte sancı geldi doğum vaktidir,yaşamaya.
Verdim elimi tut demiyorum ..
Duvarlara yaslıyım sırtım nasır tuttuğu dan dır
Sesler ozumsenmiş içimin yazgısına.
Matem değil miydi ilk doğduğunda o tezler.
Ya şimdi..
Yaşamak katmerleştirdi üretkenliğimi.
Diyerek
niçin bu oldu benliğimde yenidenlikler.
İnsanca yaşam eylemi var olduğunda .
Ben ben olacağım...BURHANETTİN..