Benim ne me dağlar
Son bulmuş göklere sevdaları
Oturmuşlar eli-kolu bağlı
Sevinsin! Kar çiçekleri,tarla kuşları
Neylerim semayı kuşatmayan bakışları
Çağırın insanları
Başlayışım, bitişim
İnsanla benim işim


Üzülür ayağım yerden sevinirim
Asılırım kayan gece yıldızına
Yaşama inadına
Bakıyorum insanlara


Çığlık çığlığaymış boşluk
Dönmeli diyorum yarısından uçurumun
Bilmediğin, görmediğin
Tırmanmalı insan dediğin


Çorakmış toprak
’Kanı yıkıyormuşlar kanla’
Ne çıkar
Yaşamak istiyorum insanla


Vurgunum insana,vurgun
İlla kanat çırpanına
Saçılıp serpilmedin,seçilip ele gelmedin
İçlenme; ağlamadın, gülmedin
Tebessümdür insan dediğin


Bir sabah uyan süheyla güzellere
Yüreğine in, yüreğine
Kimselere demeden
Elleri incitmeden

Koş..Koş..Koş...

Usanç olmasın gitmeden ve gelmeden
Öğüt azığını suyu bitmez değirmenden

İç yanmayı yaşa
Motor ol kaç zamanlı
Yak kendini gürlemeden
Yiyeceğiz ham meyveyi
Devşirip, derilmeden


Neylerim dağları
Çoktan yüz çevirmiş sevdalıları
Oturmuşlar eli-kolu bağlı



Hayrettin YAZICI