İstemedin ama ben seni sevdim
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni
Sana hiç sormadım işte bu yüzden
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni

Olur isek dedim şöyle can cana
Bir kez gülümsemen ödüldür bana
Orantısız sevdim sorma dan sana
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni

Yaşanırımı bilmem sevgi olmadan
Nasıl gülem, o gönlünü almadan
Farkın da olmadan yada bilmeden
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni

Hep begendim hoşgörülü yapını
Kimse bilmez yüreğimin çapını
Çok zorladım senin, gönül kapını
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni

Kalbinimi kırdım ileri gidip
Ben deli gönlümü peşin de güdüp
Kendimi düşünüp bencillik edip
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni

Biliyorum boranını kışını
Eğdirmem kimseye korkma başını
Bilmeden ben bir gün eğip kaşını
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni

Seherin vaktinde seher yelinde
Ben adını türkü yaptım dilimde
Nerde görsem baktım değil elimde
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni

Saygı duydum bu günede düne de
Sakladım yıllarca seni sinede
Bir kötü şey yapmam amma yinede
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni

Kızma leblebi den, nemi kapıpta
Üzdümmü ben sana, bir şey yapıpta
Hapis ettim hep kalbim de tutupta
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni

Kul Hızır’ım söyle, beni yormadan
Duramadım hayalini kurmadan
Ben yoluna çıkıp her gün durmadan
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni
Üzdüysem sevdiğim bağışla beni

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)