İs kokusu karasına karışmış,
Heyecanı, hüzünle karılmış bir geceydi.
Telaşlı yığının uğultusu dinmiş, bir son gemiyi bekleyenler kalmıştı.
Hepsi kara bir sevdanın ince hastalığına tutulmuş,
Ve adına aşk dese de,can kemiren hastalık onu da vurmuştu.


Denizi kıskandıran hasretiyle birlikte geç kalmış geminin umutsuz telaşı...
Özlemleri esir, parmak uçlarında sızı...
En davetkar topuk seslerini bir adama saklamış,
İstanbul’un koca yürekli kızı...

Kıyıya çarpan dalgaların öfkesi,
Geç kalmış olanın sabırsız bekleyişine düşman.
Vurdukça, savrulan umutları götürüyordu.
Dalgalara inat tüm beklentiler kıyıda durmuş,
Zerafet en kırılgan duruşuyla hala beklemedeydi.

Bakışları geminin gelmediği yerden bile uzak...
Bir dönerse kaderini elleriyle yazacak.
Oysa alnına yazılan,yüzüne düşen keder; saçına düşen aktı.
Ve mevsim öyle kahpe,
Kara gölgelerin bahçelere konduğu,
Kuşların kentten kovulduğu,
Koca çınarların bile yapayalnız kaldığı bir hazandı.

Saat ilerledikçe hali hazırda uzak olan anıların nefesi,
İlk öpücüklerin yanaklara konduğu o gül bahçe, o cennet köşesi daha uzak.
Sisli mazinin herşeye rağmen şarkılar söyleyen coşkulu sesi suskun.
Artık limandaki bezgin bekleyiş gelmeyene kırgın.

Mevsime rağmen hatıralara gömülmüş,güler yüzlü sahnelerin arasından baş gösteren hayal kırıklıları...
Genç bedenlerdeki yaşlı ruhların saçlarının karasında boy gösteren bir beyaz daha...
Ve dalgaların görkemli gürültüsünü bile bastıran,
İlmek ilmek mendillerin kenarına işlenmiş,
Umut taşlı mavi boncukların yere düşerken çıkardıkları melankolik melodi...

Belki de en acısı;
Unutulmuş limanda yitip giden güzelin sevda karası.
Umudunu boynuna bağlamış,
Ayak bileklerini iskele babasına zincirlemiş gibi kararlı bekleyişi.
Annesinin sütü gibi beyaz, temiz tenine,
Kurşun bakışlı gözlerin saklanmış yarası.

Yüzler solgun;
Bedenler, ruhlar yorgun...
Mevsim hazan...
Bekleyenler mevsimden bihaber ama
Bu kayıp kentin umut yıkan limanından da mı öyle?

Ve bir gelmeyişin daha simalara yansıması, gözlerin altına ince bir yol...

Özlemleri dinmeyen koca yürekli:
Vazgeçme!
Beklenen gelir mi bilinmez ama sevda dediğin hele bir de karaysa...
Mevsime ve limana rağmen,
Sonunda kırılan umutlar ve intihar süsü verilmemiş ölümler de olsa,
Beklenmeli…