karanlık odalar
cümleler küskün
buzdan duvar örülü gönül köşkü
koşmaktan yorulduk
ruhlarımızda öksüz çocuklar dolaşıyor
işsiz çocuklar dolaşıyor
yağmur suyu kaçmış kaldırımlarda
gök kubbe üşüdü
kızıl yapraklar sardı
hicranlı sonbaharda yolcu
çoşkun sevinçler yok oldu
ve şimdi mutluluklar
varla yok arasında kayboldu
toprağın çatlak dudaklarında


sarı nergisler açmış harımlarda duvar diplerinde
mezarlıklarda
zeytinliklerde çimen mantarları mevsimi
kimbilir
hangi kasım patlarıyla yarışıyor
şimdi bulutlu ağlayan havalar
Yağmurlar acılı göklerin gözyaşlarını
akıtıyorlar tanrılarına çıplak gözyaşlarını
ihtiyar çınar son yapraklarını döküyor
ayvalar sarardı
seven sevdiğine yanık elele
hayalde kurulan ağaçlıklı yolda yürüyor
bir resim çiziyor...

....adı sonbahar...
......kırık bir hayal!
........ve ruhta yalnızlık...
...........ve yalnızca anılar ağlar...
..............sen ben ve bütün insanlar...
.................hür olmak isterdi ki kırlangıçlar kadar....









Nurten Ak Aygen
26.10.2015