Şimdi susuyorum güneşin gündüze veda edip gecenin koynuna girmesi gibi.
Karanlığın başladığı akşam gibi geceye sarılıyorum.
Gece ve karanlık bütün gizemi ile sararken her şeyi.
Bir ses beklenir suskunluğu alıp götürecek semada çınlayan bir ses.
Biter birden karanlık bir uyanış yeni bir güne davete açılır gözler.
Gündüzler aydınlık,gözlerde ışıltı,suskunluk bitmiş dil coşkulu.Aşk yok.
Suskun karanlığın gizeminden gündüzün çıplaklığı.
Yüzler farklı,gülüşler zoraki,bakışlar anlamsız ve yapay.
Gece ve gündüz iki gerçek yaşanan döngü.
Ve bizler döngünün içindeki fiğuranlar.
Anlamsız sevdalar peşinde koşan canlar.
Ağlarken hatırladıklarımız hüzünde bulduğumuz huzur.
Bitip tükenmeyen arzularımız ve unuttuklarımız.
Bir türlü yüzleşemediğimiz gerçeklerimiz.
Hala susuyoruz gündüzün görkeminde.
Geceye koşuyoruz kendimizden kaçar gibi.
Oysa bir baksan görebilsen dört bir yanda neler var neler.
Anlarsın anlarsın ya zamanı geriye döndürmek imkansız.
Anı yaşamak kayıp olmak karanlıklarda kurtuluş sanırsın .
Birazcık kulak versen gökleri çınlatan davete.
Huzura kavuşmak ne muhteşem uyansan şöyle kendine bir gelsen.
Sevdayı kucaklamak her secdede göz yaşlarıyla.
Aşk kıyamda dır Rükuda dır Aşk.
Açtığında ellerini isteyebilmektir Aşk.
Ve her şeye şükür edebilmektir Aşk.
Karanlığa koşmak kaybolmak gecelerde sade bir avuntu.
Kucaklamak geceyle gündüzü her şeye rağmen.
Aşk,la aşka yürümek sessizce.


Mehmet DEMİR sk.