Gönül imansız dirilmez bu dünya bu can içinde
Dünya imansız ayakta durmaz gönülde imanlı er olmayınca
Gök kubbe durur ayaksız bak gör imanlı gönüldeki sütunları
Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

Adım adım imanlı erler dolaşır âlemde nefes için
Rüzgâr esse de nefretten yana yakar yıkar imanlı adımlardan olur yana
Can düşmez toprağa insan elinde bilmeyen bilmez yakar yıkar acımaz cana
Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

Cümle dilde dolaşan dillerde iman sözleri bitmez
Son nefes bitmeden dilde gönülde imansız gönül gülmez
Baştan aşağı soyunsa da nefret kin için yol tutmaz imanlı er yolunda
Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

Hak yoldan başka mutluluk yolu yok arama sen boşuna
Ararsan da hüsran içinde kalırsın sen nefret ateşinle yanarsın baştanbaşa
Birlikte birlik dirlik var ikilikte yol yok nefret ateşinde azap var kalırsın tek başına
Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

Gir imanla gönüllerin denizine edeple hayâ iz var o can içinde
Seyir eyle âlemi gönül gözüyle merhameti bulursun bir adımda gülüşünde
Kul Mehmet’im bak canlar içinde canını bul cümle âlemin gönül bahçesinde
Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-
Abad: Şen, bayındır…