Beklerim yolunu yar gelmez
Yar gelmeyince yüzüm gülmez
Kış gününde beklerim yaz gelmez
Seni ben candan severim son gül’üm

Ağladığımda gülen yüzümsün
Kış güzünde açan bahar gülümsün
Gülmeyen ömrüme gülen ömrümsün
Ben seni candan severim Songül’üm

Seninle kış günlerim yaz olur
Senin yanında gönlümde binler söz olur
Karanlık gecelerde gülüşün ay olur
Ben seni candan severim Songül’üm

Senden başka hangi yüze bakarım Songül’üm
Sen gönül bahçemde öten bülbülüm
Kırılan kolum kanadımsın ay gülüm
Ben seni candan severim son gülüm

Dertli halimden kin anlar Songül’üm
Yürek yanar kim söndürür Songül’üm
Gözüm pınar akar kim siler Songül’üm
Ben seni candan severim Songül’üm

Türlü dertlerim olur üzülürsün
Karşımda nazlı nazlı süzülürsün
Beni avutmak için tatlı sözler söylersin
Ben seni candan severim son gülüm

Benimle gözünde yaşlar dökersin
Gönül bahçeme çiçekler güller dikersin
Bilirim sende beni candan seversin
Ben seni candan severim son gülüm

Mehmet Aluç-Kul Mehmet
Eşim Songül’e ithaf ediyorum.