Gel zaman git zamanların
Parayla satılan yıllarındayız
Toz pembe bulutların
Zam olayından renklerini alamadıkları
Gri gökyüzünün içinde
- Ki imkan olsa bilirlerdi toz pembe olmayı-
Yağmurların yağmak uğruna
Tüm gökyüzü tozlarıyla aktığı
Siyahi ten içinde
Beyaz kalp taşıyan çocuklar için...


Merhametine mil çekilmiş insanların
Otuz iki düş acımasız kahkahalarıyla dolu
Göbekli hatunların
Daracık kumaşlar arasındaki
"Zengin" kursağında
-Belki şık elbiseli baylar da yapıyorlardır -
Göstermelik acıtasyonlar yaptığı
O rengarenk akdeniz saçılmış
Küpe çiçeklerinin seslerinde
Kuş ötüşünde, güneş sevişinde
İğde kokan sokakların
Leş grisinin baydığı havada
Seslerden belki cehenneme yakın
Asık surat infazına kalmış
Bulanık duvarlı sokaklarına dönüşmüş...

Çaresiz...

İçi yanıyor işte saç diplerimin
Sanırım... Bu yapmacıklık gribine yakalanacağım...
İki kelam dürüst mavisi insanlar bulursanız
İşte onlar benim ilacım...
Hoş... Ağlamıştım televizyonda gördüğümde
Barışın kuşları o bembeyaz cennete gittiklerinde...
Geriye kalanlar korkmuş, kendi kimliğinden
Belki iyileşemem
Cevabını kaybettiğim soruyu bulmadan
"Peki kim hakikat
Bu yalancılarla dolu topraklarda?... "


İnsan idi rengarenk
Bi o kadar da utanan bu renklerinden
Bilse idi yaşanırdı
Bu cennet dediğimiz şehirlerde...
Oysa herkes
Mahkum bir sarılışa, okşayışa
Farkı mı vardı sana dokunan ten renginin
Bir iç çekişte koyacaksın sende...
Ve geriye senden kalacak olan
Gözü çocuk hayat masallarından ibaret
Bırak...
Dışın aynı ise
İçin bin bir gece masalları yazsın...
Ve o zamanlar içinde satılmasın...

Gülsün şehirlerin...
Hayatın hayat olsun...





E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )