baktın ay yüzünden gecenin
şimdi yeni kalaylanmış bir kap kalbim
usul usul sallanıyor gölgende kavaklar
eğilip penceremden alıyor beni
içimi arıtıyor esintin
bir yaz günüyüm şimdi
yemyeşil bütün yapraklar


yaklaştın bir kedi sokulganlığında usul
yağdı çisil çisil yağmurlar
biraz geç kalmış kırk ikindiler
yüz yüzeyiz şimdi
çukurlarda su birikintileri
geziyor çıplak ayaklarımız
üstü başı sırılsıklam düş
üstü başı çocuk


şimdi yeni kalaylanmış bir kap kalbim
bir yolu sürekli yürümekten bıkmıyor
durmuyor ilk dönemeçteki tökezlemeden
ilk ağlatılmada, aldatışta
küsmüyor güle
o içine serpilmiş yapraklara, dikene
kanıyor bakışına takılan ay
çırpınan serçe yürek
durmuyor


suretinde benim gölgem ay
geçiyorum aklından
sana doğru kayıyor yıldızım
valizini toplayıp sana gidiyor bütün günlerim
şimdi yeni kalaylanmış bir kap kalbim
bir gülüşün yetiyor bütün çiçeklerin açmasına
aşkını fısıldıyor kulağıma
dünya dönüyor




18. 10. 2015 / Nazik Gülünay