dopdoluyum
herşey benden fışkırır sanki
yaprakların sararıp dökülmesi
suyunun çekilmesi gölün
köpürüp gelmesi denizin
nehirin taşması


öyle bir dünyayım ki
iyi ile kötü danseder bende
evler bütünleşip ayrılır
nefes alır insanlar
kadınlar doğurur
ölü gömülür


gövdemde acı çeker kaç kişi
etim kemiğimden ayrılır
bir köpek çöpte yiyecek arar
köpeğin uzaklaşmasını bekler bir adam
tıka basa sevgi doludur
omuzundaki küfe
izmarit kokuludur


biri tükürdü mü yüzünüze
benim yüzüm kirlenir
gülümsediyse gözler
dolar sevda sepetim
bir aşık olur yatarım kapısında
sevdalımın


gerekli ne varsa insana özgü
uzağımda yakınımda canda
fırtına çıkar, şimşek çakar,ateş yakar
dopdoluyum baharla yazla
çıka gelir kış
toplayarak arkasına evsiz yoksulu
duvarımın dibinde büzüşür çocuklar
karınlarına çekerler dizlerini
ayaklarım üşür

arkamda bir yığın adam
delik değil
ayakabıları



16. 10. 2015 / Nazik Gülünay

1984 yılında yazdığım dopdoluyum şiirinden yararlanarak yazdım..