Yalızlıktı yoldaki arkadaşım. gölgem sakınırdı kendini ondan.
öyle acılara gördüm ki ömür yolunda tenim dirhem, Dirkem kör bıçak Yarası,
Vuranın sen olduğunu gördüğümde, yok bu sen değilsin diye kendimi inandırmak için kör kuyulara attım sen diyen kalbimi.
Nedense yusuflaştı kalbim, Sordum ne diyorsun sen?
Kanayan yaralarını unutmuş, çektiği acılara eyvallah etmeden asileşti öylesine..!
Boğazına attığın ilmiklere yürürken tenim
her hücrem ses verdi sen diye..
Sahi Kancık Pusuların kınından çekilmiş bir kılıç gibi er meydanında ben ışıldarken güller niye şebnem damlaları ile ağlaştılar toprak anaya..
hani bilirsin buzdaktan sakınmadım gözümü, sahi senmiydin beni kör eden?
gecenin sesizliğine ve dört yanıma sinen kör karanlıklara sen diye umutlarını buyütürken gök kubbeyi yorganım toprak anayı döşeğim bildiysem sen niye yedi tepeli şehrin kör sokaklarında kendini kandırdın?
Hani diyorum, ben bir damlayım deryadan koşan dalga misali ve Vuruyorsam kıyılarına hayatın,
sahi sen neden yakamozlarım yağmaladın?
hişşşt sus susta dinle bak bu rüzgar gibi bizde savruluyoruz vuslatına ömrün.
hadi dinlesene kalbini cesaretin varsa
hadi tartsana vincdan terazinde insan yanını ve söylesene bu hayatın toplamı kaç gram,
Sarafım diyorsan öyleyse söylesene ikimizde kaç ayar insanız?
yok ben değeri biçilmez elmasım diyorsan söylesene seni parlatan benim sevgimiydi?
yok koy söylesene sende yansıyan mı yoksa benim sana değil hakkın sana yansıtığı nurun hangi renk?
Şiir Kamil Üci