Bıraktığım yerde kal gitme
Aynı tren garında bekle
Bakışlarım asılı kalsın üzerinde
Terk etme!..

Elinde valizin olmasın
Gideceğin korkusu sarar içimi
Dayanamam, yakar hasretin
Sensizliğin ıslaklığıyla üşür yüreğim
Yeniden buluşmayı hayal ederken
Gözümün kör noktasına çakılır gölgen...

Yalnızlık çalarsa eğer kapımı
Atarım yokluğunu zindana
Kalırım düşlerimde tutsak
Kilitlerim zamanı, taştan duvar örerim
Çizerim resmini mum ışığına
Eritir ayrılığı yine kucaklarım seni...

Bıraktığım yerde kal gitme
İçinde beyaz bir boşluk aç
Bir de yazılmamış sayfa
Hasretimi, sevgimi
Sana olan büyük aşkımı yazacağım
Buğulanan gözlerimden
Birkaç damla da yaş koyacağım
Üzülme sen, mola vermeden
Sana geleceğim
Her barış gününde
Her yılın 10 Ekim’inde
Aynı tren garında
Ben de seninle öleceğim...

Rukiye Çelik/Ankara
Tarih: Sonsuzluk/Ölümsüzlük