Gülmek neydi unuttum, asık nemrut yüzünden
Hep midem bulanırdı, edep bilmez nazından
Bıkıp usandım senin, o ahlaksız pozundan
Kınıyorum ya Rabbim, lâ-havle ve lâ kuvvet.


Gönlüme kar yağdırdın, tipi olup savurdun
Sıcacık baharımı, kara kışa çevirdin
Yetim kalmış kalbimi, ateş gibi kavurdun
Yanıyorum ya Rabbim, lâ-havle ve lâ kuvvet.


Ben de etten kemikten, yaratılmış bir kuldum
Sevdana esir olup, ne sevindim ne güldüm
Ardın sıra ağlarken, sanki ben sende eldim
Kanıyorum ya Rabbim, lâ havle ve lâ kuvvet.


Oysa, benim gönlümde, solmayacak bir güldün
Kalbimden kırıp attım, kökten kuruyup soldun
Şu kısacık ömrümde, benim celladım oldun
Sönüyorum ya Rabbim, lâ havle ve lâ kuvvet.


Hiç kimse avutamaz, kederle yüklü bu can
Ciğerimi kavurdun, sende benim gibi yan
Kıvranırken sancımla, acımı kalbinde an
Sanıyorum ya Rabbim, lâ havle ve lâ kuvvet
Yanıyorum ya Rabbim, lâ havle ve lâ kuvvet.


Cemal İNAN
_____ 1989