9
Yorum
21
Beğeni
0,0
Puan
1473
Okunma

Bu hır gür, bu savaş nereye dek? Sen bensin işte, ben senim işte. Mevlana
Tuz bastıkça yaralarıma
Acının en katmerlisi sızıyor yüreğime
Arındırmak isterken barışı savaştan
Tekrar
Menfur bir katliama tanıklık ediyor gözlerim
Göğsüme kanlı bir cumartesi destanı saplanıyor
Okudukça limelenmiş çığlıklar tırmalıyor kulaklarımı
Ekmek kadar kutsal, su gibi aziz insanlığın,
Can kokan yaprakları dökülüyor Ekim hüznüyle
Ve karabasan iblislerin
Mahşer-i Cehennemine dönüyor umudun düşü
Şimdi araftaki her ruha erişebilsem keşke
İyileştirsem parçalanmış yarınlarını
Güle çevirip yağdırsam gökyüzünden göz yaşlarını
Ve desem ki üzülmeyin
Kaldığınız yerden biz yeşerteceğiz barışın ağacını
Dilek USTA