13
Yorum
26
Beğeni
5,0
Puan
2138
Okunma

duruyordum beyaz bir sayfanın önünde
bir yandan soluyordu gül rengi sevdamın
inatla mavi mürekkeple yazıyordum adını
mavi bir kuş havalanıyordu göğsümden mavi iklimlere
flu bir öykü şimdi içimdeki yuvadan
çoktan uçurduğum, yırtıp attığım sayfalar
gözyaşlarımın damıttığı günlerim
yaşanmamış hiç
açılmamış beyaz sayfa
okundu ve işlevi bitti
gördüm küllerini anıların
öyle bir hançer sapladı ki
acısı yeniden doğurur beni
sanki hiç ölmemişim gibi
kalemi alırım elime
ten ölür ruh kalır derim
ten ölür ruh kalır
her gün yeniden kurulur bir sofra
yeni hayata
yeni sevdalar oturur
vefa beklemem hiç kimseden
sevgi benim elimden çıkar
senin eline ulaşırsa
gül olur
09. 10. 2015 / Nazik Gülünay