yokum
sokrates’de yok artık
rodrigo’da
titreyen mısralarım da yok
hatta başımı döndüren o efkâr sigaraları
ve
istasyon caddesinin göz yakan dumanları da
çürüyen yıllar var şimdi dimâğımda, birde hızla fırlattığım yıldızlar


sırtımı kesiyor ranzanın demiri
ellerimin sıcaklığı azalıyor,
(kirleniyorum belli ki)
düş tutuyorum/kin tuttuğum oranda
ateşli kızlar geçiyor yol kenarlarından
görüyorum
onlar aldılar inancımı başka bir yalancıya sattılar


öperken menteşeleri
ve bayatlarken pencereye koyduğum kırıntılar
güvercinler de benimle birlikte ağladılar


bir numaralı melek girdi önce
saçlarımı taradı fuşya bir tarakla
bir kutuya kapattı kanımı emen yalnızlıkları
pigmeler gibi baktım yüzüne
ay da baktı
deniz olsa yakamozlar da bakardı
anneye benzerdi yüzünün ovali…muğlâktı


ikinci melek geldi sonra
kokusundan tanıdım onu
badem çiçeğini anımsatıyordu
ve güneş gibi kolyesi,
kör olsun ihânet ışığınla, salla beni ayağında



od bakışlım, yorgun gezginim
yağmura karşı koyamayan ıslak ölümsüzlüğüm
aynasına küs gönlüm
gençliğim..


arkana yaslan ve yudumla kadehini
bitti günah çıkarma törenin

o gitti..



Çiğdem (Parla) Yüksel