Her sabah avluda birikir ağustos
kalabalık ve şehirler arası tren istasyonları gibi

gün aşırı

bütün bir rüya seni göreceğim

her sağanak bozguna
her aralık bir yanımızda kalacaktı...

hayatın altına koyduğum kopya kağıtlarda aradım hep
oysa sen, okuduğum kitapların
gördüğüm ay ışığının
otobüste nesne diye aradığım boşluğun kendisi...


hadi,

yudumla bugün

yudumla tenimin bütün çatlaklığını

çıplaklığını...



kim bilir,

sensiz kaç pusulayı şaşırdı hayat
kaç kez barıştı benle.

tıpkı bir aşka döner gibi
sımsıkı
firar ettiniz...


Annem derdi


hiç bir kadının cevabı değil vazgeçmek
yaşadığı kenti,
yalnızlığı yadsımak...
ya da içi eylül dolu bir mektubu aralamak.

Dokunuyordu bir beyaz kağıt
yakışmıyordu masanın üzerine
etrafında diğerinden küçük cümleler
sürgünü zaman olan, dolu dizgin bir başkent

belki

adam gibi ölürüz Baba...

etrafı kar, kireç

kaftan, kerpiç...


OnSıFıRüÇiKibİnSeKiZ



Kavuşmak mı ?
Belki...
Daha Ölmedim.

Necip Fazıl Kısakürek