sonra
kadife giysileriyle kadınlar geçiyor bir rüyanın içinden
bir mektuptan yürür gibi usulca.
harfleri dağıtmadan
unutarak öfkelerini
sıkılmış bir yumruğun içinden
geçer gibi korkulu
ve iri siyah gözleriyle
parmak uçlarında sessiz
bilerek hiçbir sırrın sır olmadığını
düğümün düğüm
boşluğun boşluk
işitmeden yok şeyler üstüne söylenenleri
yürüyorlar bozmak için bir rüyayı.
bulmak için çocukluğunu çocuklarının.
bir mektubun içinde- eski
sarı bir sözün
mektuplar soluyor
solmuyor siyah kadife giysileri kadınların



rivayet rivayet üstüne



denizini yutmuş bir oğlan
suyun kana
kanın toprağa
toprağın karışması gibi başka toprağa
kendine karışıp
çok gidilmiş bir uzay
dan
dönüyor gerisin geri


traşlı mavi oğlan
çölde nasıl üşüdüğünü anlatıyor leyla’ya
ve ’ne uzun sürdüğünü hayatın’

yalan yalan üstüne