Denize öykündüm…
Dilimde dalga sesleri
Gözlerimde ölü balıklar
Bir yudumda içtim zehr-i zıkkım suyunu
Dudaklarımdan kanı sızdı yakamozların

-Hâlâ buradayım-

Öykündüm dünyaya
Dönmekte başım
...

Hayali kentler kurdum
Tunçtan kaleler diktim tam ortasına şehirlerin
Işıltılı sokaklar
Mavi taşlı köprüler
Resmini çizdim ;
Başı bulutlarda koca çınarların
Yaslı kavakların
Göl kenarında inleyen sevdalı kamışların…

Akçakızlar, esmer oğlanlar doğurdum
Kanım tutmaz…
sayın ki kendi canımdan

Güz bakışlı çocuklar oynaştı bahçelerimde
Verdalar yetirdim
Suyundan içirdim şifa niyetine, gelene gidene
Yine de yetmedi gücüm ;
Yüzüme konan bir tebessümü zapt etmeye.




Dur !
Dayandı artık bıçak kemiğe



Söz dinlemez bu dünya
dönüp durmakta ve
Hâlâ atmakta nabzım
Ben ona yazdım, o yine yazılmadı bana

’Bugün de ölmedim’