Zaman,
Kurşulanmış bir gecenin,delik deşik uykusu.
Günlerden,
zürriyetini yitirmiş bir aşkın tam da ertesi....
Bodur sevinçlerin,
silik tebessümleri silüetimdeki....
Umut dediğin,
Sabaha çıkmayacak bir hastanın çaresiz iniltisi....

Keşke duyabilseydin içimin sesini kaybetmiş senfonisini...

Tut ki yoktum,belki de hiç olmadım...
Say ki,
hiç denk gelmedi ömrüne ömrüm...
Hiç karışmadı g/özüne g/özüm...

Say ki,öldüm bir akşam üstü....
Ancak birkaç avuç toprak etti aciz bedenim..

Peki kim inkar edebilir,sevda vurgunu dizelerimi,
Kim görmezden gelebilir,her yerinden neşterlenmiş gülüşlerimi...

Mesela herkes bilir,
Densizlige siktir çeken cümlelerimi,
Herkes bilir
narkoz işlemeyen carmıh sancısı sevinçlerimi,

Ama tek ben bilirim,
yazdıkça nasıl da ebedileştiğini,
Her cümlede biraz daha devleştiğini...
Bir ben bilirim,
Gelmeyişlerine tutunan sabahsız kalmış gecelerimi...

Ah keşke bilsen ardından ne şiirler infaź ettiğimi

Ve...
Cemal Süreya’nın dediği gibi....
"Keşke yalnız bunun için sevseydin beni.."

Yadigar Öztürk Yaman