Ne güzel kanat çırpıyor kuşlar gök yüzünde,
Ne güzel özgürlük bu.
Kuşlar gibi özgür olabilmek,
Ah be çocukluğum aklıma geldi,
Ne güzel uçurtmalar uçururduk,
Ne güzel sallanır dururdu tepemizde.
Renk renk,
Kimi mavi kimi beyaz kimi siyah.
Büyüdük ne oldu,
Çocukken dizlerimiz kanayınca ağlardık,
Şimdi yüreğimiz kanayınca ağlıyoruz.
Çocukken sevgi kıymetliydi,
Şimdilerde sudan ucuz.
Hayatı tanımadan büyüdük,
Sevgiyi çocuklugumuzda bıraktık,
Vefayı hatıralarda.
Aşk desen sabun köpüğü gibi,
Birden kabarır,
Kendi kendine sönerdi sonradan.
Oysa özgür olacaktık,
Tüm devrimler yüreğimizden geçecekti,
Aşka sevgiye yen sayfa açıp,
Özgürce yaşayacaktık.
Bir gün sen çıkıp geldin,
Ben sevgiyim ben aşkım dedin.
Küçük ellerinde kocaman bir yürek vardı.
Gözlerin gülümsüyordu.
Avuç içlerini öptüğüm gün sevmiştim seni,
Gözlerini her gördüğüm gün,
Kendimi uçsuz okyanuslarda sanırdım.
Odamın duvarları renklenmişti,
Gözlerine koyamadığım renkleri duvarlarıma koymuştum.
Bahar köşesi sendin,
Nar çiçekleriyle süslemiştim resimlerini,
Papatyalardan saçlarına taç yapmış,
Ellerine gelincikler vermiştim.
Ne güzel şeydin sen,
Yaprağa can veren yağmur damlası gibi.
Sonra gittin,
Bir haber bırakmadan gittin,
Ne kadar oldu yağmur yağmayalı o yaprağa.
Duvarımdaki renklerde solmaya başladı,
Elindeki gelincikler,
Saçına taç yaptığım papatyalar kurudu.
Oysa sana sevdam derdim,
Öpünce kalbin serçe kuşu gibi titrerdi biliyorum,
Avuç içlerin terler di.
Şimdi nerelerdesin bir bilsem.____Cengiz Yılmaz/Şiir Baba/22/09/2015