Ah keşke tanıyabilseydiniz beni....

Şiirlerle bezenmiş sevda kentinde,
Ucu çıkmazlara varan,
Yıkık dökük bir sokak adıyım belki,

Şimdilerde,
Ekim teslimiyetinde bir hazan mevsimi,

Cüretini kaleminden alan,
Kocaman cümlelerin şiir birikintisi...

Kör bir demirciyim,
Ellerimde dağlanmış yaralarımın s/isli lekesi...
Lâl bir şarkıcıyım,
Sağır bir kemancının son bestesi
Gece teslim alınca aydınlığı,
Yasaklanmış bir türkünün örselenmiş ezgisi..

Yol kenarına terk edilmiş düslerin,
Istikametsiz bekçisi....

Ve bazen
Gelmeyen Nazım’ın
Bıkmadan baharlar kuşanan Pirayesi,
Yusufun yırtık gömlegine dolanmış
Züleyhanın elleriyim belki...
Çok ça Leyla’yım,
Ahmed’in yada Mecnun’un gözlerindeki,

Ah keşke tanısaydınız beni,
Kokusunu yitirmiş bahcelerin inatçı fesleğeni
Sürgün akşamların özgürlüge uzanan penceresi...
O benim işte
Kendi ateşinde harmanlanmış sözcüklerin,
Elleri nasır tutmuş Şaire müsveddesi.....!

Yadigar Yeliz Yaman