Bir hoş geliştir hayat
Kimine umuttur yaşamak
Kimine hüsran

Kaderin bana bahşettiği
Soytarı bir yalnızlık
Küfretmedim
Ölmedim de
Gecenin rahminde
Demlediğim dertlerin
Dibindeyim
Halimi hiç sormayın
Gine
Nicelerdeyim

Hapis kuşlar gibiyim
Dövündükçe kanatlarım kırılıyor
Çırpındıkça
Sağa
Sola
Çarpıp duruyorum
Savruluşum ;
Kimsesizliğim

Yol uzun
Hayat kısa
Git gidebildiğin kadar
Akıl almaz sorular
Pinekler yüreğimin ucunda
Yüreğime vurduğum pranga
Acılarımla beslenen
Soytarı yalnızlığım

İnadına uzuyor geceler
Yalnızlığın koynunda
Gün geceye küsmüş
Doğmuyor kaldırım taşlarına
İçimi kemiren umutlarım
Tası tarağı toplayıp gitmiş
Kara kurdele bırakmışlar
Taşlaşmış kalbime yalnızca

Ey ince yaram
Sızım sızım sızlarsın ya
Kemiklerimi
Etlerimi
Acıtırsın ya
İçimdeki duman , depremler kadar
Bağrımdaki yangın gibi
Acıtamıyorsun canımı

Sigaramın dumanında gizlediğim
Sözcüklerim
Tümcelerim
Bu gece ağır yaralı
Dokunsanız
Ağlarım ...

Yüreğimin zindanında
Bütün yol ayrımlarında
Ölüp kurtulmak değil
Kurtulduğunuz yerde
Kül olmaktır...