Gönül bağlarını gezdim dolaştım,
Sazımın telleri ağıtta kaldı...

Kanımdan mürekkep koydum kaleme,
Yazdığım gerçekler kağıtta kaldı...

Çınarlar kurudu,kubbeler öksüz,
Şahinler köhnemiş söğütte kaldı...

Vatan dedik,namus dedik atıldık,
Yiğitlik ,şahanlık öğütte kaldı...

Hakkın bayrağını tutan kolların,
Doğruluk sembolü umutta kaldı...

Erce ölmek şeref şanlı askere,
Allah için ölmek komutta kaldı...

O gözlerde riya,yüzlerde riya,
Gerçek Allah dostu soyutta kaldı...

Gönül defterine sınır çizildi,
Şimdi gerçek tapu boyutta kaldı...

Balkanlar ,Rumeli gönül yarası,
Acıyla yoğrulan o yurtta kaldı...

Sarıldık bir avuç Anadolu ’ya,
Buna şükür dedik avut ta kaldı...

Yaylada sürüler teslim yankiye,
Baş başa bir kuzu; bir kurtta kaldı...

Gönül yaralarına ezanlar oldu deva,
Sürülen ruhlarımız bir acı dertte kaldı...

Sözü senet idi evlad-ı fatihanın,
Şimdi can emanet namertte kaldı...

Geçitleri tuttu dünkü köleler,
Kanlı ip boynuma bir kerte kaldı...

Hudutlarda Mehmetler göğsünü siper eder,
İnan şanlı hesap var ; bu günden erte kaldı...

Musa DOĞRUER(Teslimi)
20 Aralık 2014