Dah! deyip de gitmeyen kağnılar aşkına
Şu ezanlar yerine duyduğum salalar aşkına
Bin yürek ayakta bayrak bayrak dururken asker selamına
Bir salalık selam mı bıraktınız ocağıma



De hele oğul ;
Mermin mi bitti, barutun mu tükendi
Söyle de yükleneyim sırtıma
Yalın ayak düşmezsem yollara, Kemal’imin yüzüne bakamam bir daha
Bir mayın türküsü söylerim inceden, inceden

‘’Nasıl dururdu Mustafa Kemal’in kağnısı.
Kahroldu Elifçik, düşünceden düşünceden’’





Aha işte vatan burada,
Vatan oğlumun yüreğinde atan
Kimmiş evlatlarımızın canını satan
Söyleyin hadi nerede düşman, gidip kapısına çatam
Bu ağıtın alnının tam ortasından vurmazsam
Bana da demesinler ana vatan





Görülmedi mi er mektubun
Gez göz kahpecik mi menzilinde duran
Yoksa bayrağa sarılacak bir kurban
Aha işte burada durur anan





Beşiğinde ninnin kaldı
Yavuklunda gönlün kaldı
Son mektubun yolda kaldı
De hele oğul, kalır mı yüreğimizin kağnısı
Bu bin yıllık vatan çağrısı
Sarın artık bayrağımı kalbime
Kapansın kanayan yara, dinsin sızı
Bu bu , Mustafa Kemal’imin Kağnısı



‘’Kalır mı Mustafa Kemal’in kağnısı, bacım,
Kocabaşın yerine koştu kendini Elifçik,
Yürüdü düşman üstüne, yüceden yüceden.’’



(Fazıl Hüsnü DAĞLARCA’nın :

Mustafa Kemal’in Kağnısı şiiri, şiirle yolculuk etti )



Yasemin DEMİR, 2015 Eylül Ağıtları