Perdenin altında ışık hüzmesi
Kırılmamış tüm teorilere inat bize doğru
Damağımızda ilk mevsimin o ilk ürünleri
Birbirini kovalıyor gibi dişlerimizin arasında

Çocukluğumuz el ele Paris sokaklarında
Dilimizde üzüm yok ama gözlerin var
Gözlerin babilin asma bahçeleri
Gözlerin kapanmamış şarap mahseni
Gözlerin sokak lambası aydınlatır şehrimi

Boğazımızda yüzüyor sarhoş gemiler
Kaptan çoktan terk etmiş bizi ve denizi
Bir sen varsın bir ben
Dünyanın oluşması gibi karalardan ve denizlerden
Çıplak bir medcezirle öylece
Kan tutar gibi tutuyor şarap birbirimizi sıcak ve sessizce

Biz neredeysek orası
Tüm insanların kaçmak istediği yer
Yine de kimse yok
Belki de herkes yersiz kimsesiz
Bir tek biz yerli yerindeyiz
Sesim kulağında rüzgar toprak kokulu
Yüzüm sınırları gözlerinle çizili yeni ülken
Ellerim bize köprü
Ellerim sensiz korkulu
Yok oluyor makaslar bıçaklar silahlar
Var oluyor sonsuz bir kördüğüm dudaklarımızda
Ancak birkaç söz çözüyor her harfi sen olan
Sesim kulağında rüzgar
Yağmur bırakıyor içine
Islanıyor kuru yanların
Çiçek açıyor kelimeler sesinin bahçesinde
bize doğru