suskun kalan düşler firar eder ve bir kadın koşar yalın ayak
elinde bir demet papatya yüreğinde yarım kalan roman sayfaları
yüreğinde tökezleyen genç bir delikanlı kızın umurunda mı
gözü Kafdağı’ndadır haspam gizemli takılır
delikanlı suskun kalır
yarasa bacaklı kadınlar yüreğini emerken



hangi sayfadan repliklerdi bunlar fısıldayan köstebek söyle hadi
kimi alıntı kimi çalıntı sevda sarhoşu kıl fettan yarasa sahnede
repertuvarında hayat aynasına takılan görüntüde ucube bir karaltı gözüne ilişti
bu ben miyim dedi sessizce sonra çemkirdi hayır nolamaz
sinemanın duayenleri alaycı tavırlarıyla süzdüler tüm olanları
en son adile Naşit güldürmüştü şiirleri
şimdi çocuksu sevinçler bir avuç misket biriktirdi gelecekten


rüzgarın soluğuna kıvrılıyorum yarasa bacaklı kadınlar ruhuma hükmediyor ansızın
çırpındıkça ruhumu dişlerine geçiriyor zamanın çarkı
hey rüzgarın kadını üfle yüreğime eylül nefesini
biraz sen koksun birazda baharı talan eden güz
yarasa bacaklı kadınlar geçiyor rüyalarımdan yine
ve ben zamanın dişleri arasında kan revan şiir içiyorum



süzüldü kabuk tutan egoist bir kadın ve dibe çöken benliğin çıplaklığını gördü
aynalar çatladı döküldü iris çiçekleri gibi can kırıkları
boynunda sıra sıra inci takan kadınlar göz süzdü
yarasa bacaklı kadınların tırnak kirine takılmıştı bizim alık bir kere
son serenat başlamıştı ve tüm hayaller süt liman
ardından delikanlılar yarasa bacaklı kadınlara yenildi
sazlı sözlü çocuklar doğurdu tüm bu olanlar

Mahmudiye Düzkaya