7
Yorum
27
Beğeni
5,0
Puan
264
Okunma

Cennet kuşları öldüğünde,
melekler ağladı.
Şakayıklar renksizleşti.
Her çocuk öldüğünde,
grileşti gökyüzü.
Turnalar düştü bir bir,
kül ve ölüm yağdı.
Ben utandım,
sen dilsizleştin.
Cennet kuşları öldüğünde,
melekler ağladı.
Anneler diri diri
astı ruhlarını.
Sen sustun,
şakayıklar küstü.
Ben öldüm, sen güldün —
dişlerinde yetim kanı.
Ben uzaklarda,
nar kızılı rüyalarda;
sen ölümün kucağında.
Suskunlaşan her fısıltıda,
Filistin ağıdı yüklü bulutlar
kan ve kül yağdırmakta.
Sen güldün, ben öldüm.
Duvarlar kadar sessiz ülkeler,
vicdanı körelmiş insanlık...
Cennet kuşları ölüme uçarken ben utandım,
sen dinsizleştin.
Diller lâl, ölüme koşuyor.
Zülfikar...
Şakayıklar yas tutmakta.
Cennet kuşları ölüme uçarken.
5.0
100% (15)