AĞLIYOR KALBİM


Sabahın kör karanlığında gözlerim dalmış ruhum uzaklarda
Düşüncelerim beni almış götürmüş sessiz dağlara
Şafakla doğan güneşin sıçaklığı okşuyor tenimi
Süküt içinde ruhum Bedenim ve ziğnim tatmin
Soruyorum kendime o zaman niye ağlıyor kalbim

Ansızın büyük boşluk his ediyorum kanım çekiliyor
Akşam ve gecenin soğuğunda çiy gibi ter döküyorum
Hatıralar kasırgalar yaratıyor gene hafızamda ve sel..
Düşüncelerimin içinde çırpınıyorum boğuluyorum sanki
Yeni doğan güneşin sıcaklığı okşuyor tenimi
Sorğuluyorum kendimi Hatıralar niye ağlatıyor kalbimi

Keşke diyorum keşke eğrilmeseydimde dik kalabilseydim
Haykırsaydım avazımın çıktığı kadar Neden Neden Neden
Ve kos kocaman nedeni olmayan sessizlik Sorabilseydim
Beynimin içine arılar kovan kurmuş Kelebekler ise karnımda
Ruhumu camur aşkımı kerpiç yapıp temel atmıştım hatıramda
Kireçle bembeyaz boyadığım dünyamızın duvarları yıkılmış neden
Göz yaşlarım kurumuş olabilir ama Kalbim ağlıyor içi içinden
Erol
10/09/2015