[ İceri ]Nice ırmaklar aksın şiirlere doğru
tutsak kalplerin aşk sabahında gidilen


Ilıman köy kokulu yollardan
avuç içine dolsun yaşama arzusu


bedelinin sevgi olduğu uzak tepelerde iklimlerin soluğu ensemde



günbegün biriktirdiğim son baharlar
turuncu kayısı kavun kokusu sarsın sabahları



gün doğmadan ıslak otlar bereketli topraklar sevinsin sevinsinler
gözlerimde kan çiçekleri öksüzlüğünde dağlarında darmadağın



omzumda hamal gibi boynumda kederden halka
sen küçük bir hatıraya hapsetmiş sin gözyaşlarını ben



bense ,yaktım herşeyi cemresi düşen toprakta
artık ne yaşanacak ne gelecek yarınlar kaldı


yağan bunca yağmurdan
kavrulan umutlardan sonraki
gökyüzü karardı
karadut boyadı katran karası geceleri


son buldu yaşama rüyası
endişe içindeyim kollarım bağlı
ebedi bir avuç aşk toprak kum toz
bir fırfırlı rüzğarda dağıttı saçlarını


peçesiz bir görüş alanında havalandırdım bütün kuşları
alnımın çatısında ak kuşlar tünedi akşamları


beni mavi denizlerinden çatısına asın
kaçtı hayatın dizginleri elimden hüznün bahçesinde

kapısını çaldım ebem kuşağından yağmurlardan sonra
ki bir yerlerde çıkmaz bir sokakta geziniyor yüreğim..

II

Gel de şiir yaz
Yaz şair yaz
Avutmuyor suskun akşamlar
Karanlık
Karektersizlik diz boyu sevinçten eser yok
Kırmızıla boyanmış
Dağlıca yolları
Dağlıcaya sürseler
Yerine top tüfek yerine
Gül ekselerdi
Kıyamet mi kopardı..

Kan ağlıyor
İçim dışım
Rahatı kaçan odunlara sesleniyorum.
Değer mi?
Ölümlü dünya
Ölümlü insan
Değer mi?
Vaktinden önce can almaya
Kendini tanrının yerine koyanları sesleniyorum..
Hadi ordan!!



Nurten Ak Aygen
09.09.2015