Irmaklar boyunca uzanan yollar gibi
damardan akan kanlar
kırılgan kıvrımlı
mor ve ıssız ayaz
arpacı kumrusu misali
Düşencenin düşüncesinde sivriliyor
Ay sabaha kadar
kurumuş otlar duvar diplerinde
dikenli teller çekilmiş gözbebeklerinde
her gün boşa gidiyor ömürden biraz




genç iz sürsede ağaçlar uluorta
gökyüzündeki bulutlarda
Islanan onca anı
yosun tutmuş gözlerinde
büyüsü kaçmış bir yaşamın
Kıyısında soluklandıkça umursanmaz
yavan geliyor geçiyor yaz
yaklaktıkça sonbahar





gökyüzünde uçan kuşlar gibi
titresin zaman astıkça dirilen şiir
damlasın gözlerinden sen iş süzülen anılar
bir yağmur ormanı gibi temiz
duyguların önünde saf tutan
bir tutam yaşamın kırılğanlığında
eriyip gidiyordu zaman





Ay üşütüyor
gece titriyor şehrin üstünde
yaşam koçu ağaçların saçlarını okşuyor
güç dağıtırken asa
yarım uyuşukluk gözaltı torbalarında tutsak bir morluk
şiir kırılıyor
rabıtası gecenin karanlığında
alnının çatısına uzanmış çizgiler boylu boyunca




Yoksul bir akşam
Beyaza boyanmış tahta kapılar
Eski zamandan kalma
Ahşapsı dokusu sinmiş
Bütün kokusu gülen gamzelerine
İstersen gülelim açık kapılar gibi





İstersen
farz etki zaman hiç değişmedi
değişen sensin
kırık canlar üşüyor
mehtap asılmış gözlerine
insansız hava aracı gibi geçiyor
belki de günler
ufalanan kıraç toprakların üstünden
memleket üşüyor
bağbozumu da
her duygu yorgun ve her duygu üşengeç!!

Nurten Ak Aygen
26.08.2015