Ülküsüz kalırsa bir millet
Ve dünsüz, yarınsız
Hastalığı son demdedir.
Ölüm iyiliğidir
Zevke sefaya düşüşü
İçkiye düşer
Unutmak için sonu
Yiğitler çıkar
Bir elin parmakları kadar
Ve sarhoşlar
Mezeleri uğruna
Bu yiğitleri harcarlar
Dün yaşadık
Koca bir devi gömdük
Tarih denen mezara
Bu gün daha bir yaşına varmadan
Ayaklarını üstünde duramadan
Bulaştı ülküsüzlük denen illet
Ölüm iyiliğini yaşıyor
Yazık yazık ki bu millet
O devden bir cüce kaldı geriye
Sanmayın ki cücelik
Ölçülen bir şeydir
Topraklarının büyüklüğü ile
Evet bir cüce
Tohumu atılmıştı devin rahmine
Ta bin sekiz yüzlerde
İçinden çıktığı kabuğu aşağıladı
Ondan başka herkes farkındaydı
Kabuk onun ruhundaydı
Dalkavuk oldu dalkavukların önünde
Birkaç kelime Frenkçe
Bir kravat, bir fötr
Birkaç bilmem ne
Olamadı kötü bir taklitten öte
Velhasıl hasta doğdu çocuk
Bir kalemde sildi
Geldiği o yeri
Sen unuttun çocuk
Onlar unutmadı dedeni
O yüzden hastalığı genlerine soktular
Aşağıladılar sen de
Aşağılıklarından kurtuldular
Uyan artık çocuk
Çocuktan çocuk olmaz
Uyan ve dua et
Aç gözleri doymasın diye
Bin yıllık kanlılarının
Anlaşamadıkları için
Paylaşamadılar yurdunu
Ama onlar asla unutmaz
Ey çocuk senin unuttuğunu.