Gitti’n
Haziran Temmuz ortasında
Üşümeye başladım
Eylül gibi şimdi döküldü dört bir dalımdan umutlarım hayallerim sende ki gül’üşlerim

Gittin
Gecenin sabaha yakın olan kısmında
Ayrılık
Çoğalarak giriyor günlerime
Güneş her gün tonla heziyanlar Doğuruyor yüreğime

Gittin
Sesinden
Yığınlarca kitap kaldı uçuşan
Sözcükler beynimin köşelerinden
Çıkıp sensizliği çarpıyor yüzüme

Gittin öylece
Dönüp ardına bakmadan
Gidişinle kanayan yüreğimi
Hiç hesaba katmadan

Gittin
Gözlerimi yollarına adadım
Ağustos da aramadım aralamadım gönlümü başkasına
Uykuları özlemlere intihar ettim de üşüyorum ve yapa yalnızım sensiz Eylül de

Gittin
Ekim’de Kasım’da
Alamayacaklar seni benden
Sevdaya ait ne varsa
Sen filizlenir içimde
Hangi çocuğa baksam seni düşlerim çocuklarımın annesi diye

Ve sonra hiç Ocak’ta yanmasa aşım bile
Olmasa dikili bir taşım bile
Ömrüm boyunca arkadaş olsam yalnızlık ile
Bana yağmasa da Nisan yağmurları bile
Yine de sevdandan gitmeyeceğim sevgili

A. Haluk Fidan | 2 Eylül 2015