[ kalin

Bıktım artık yıllardır
şiirleri gecelere asmaktan
şöyle,
gün ışığına çıksın ki
iki yüz görsün



derken bile
taa karanlığın dibine
çivi çakıyorsun



ne kadar anlaşılmaz
karanlık uçurumların dibinde
ta içinde soluklanıyorsun sırça köşkün



karamsarlık maya çalmış
ruhunu
sebebini bilmediğin
kara bulutların içinde
kayboluyorsun
bak şimşekler çakıyor az çok





anlatamıyorsun kendini
anlatamıyorsun
sabahın suçu yok
gecelerinde
bir dirhem bir iki çekirdek
olmayı bile beceremiyorsun
bir buğday tohumu
Koca dünyanın içinde dert tarlasında
kayboluyorsun




sesin duyulmuyor
hüznün çarşısında
yosun tutmuş gözlerin
günü geceyi
kirpiklerine asıyorsun
sen orada değilsin



oradayken fani bedenin
uzak iklimlerde dolaşıyor
gözlerinde
İçi dışına çıkmış
bir çaput
parçalı bulutlar
geziyor mavilikleri
deşin karnını deşin
uçurumların
düşmesin içine
hiç bir umut!!




giderayak güneş yuvasına
bak yine gün batımı
al bir ata binmiş
çekiyor elini ayağını




kırdılar erdemini
denize döktüler
zalim düşmanı
yürüyün gidin üstüne
yüzsüzlüğün
düşman içtense çare yok
için için yanan ateşi
söndürmek güç
başını ezeceksin
büyümeden yılanın ki
başına bela olur merhamet
acırken acınacak hale gelirsin
Sonra,
medet umarsınız esmer gecelerden..

Nurten Ak Aygen
01.09.2015