şu derenin başında kırk haramiler
kırkının da kulpu tırt haramiler


demek hiç doymayacak tokların karnı
öyle mi
bütün musluklardan bal aksa da kovanda olacak gözü
sövsen vergisini alacaklar
yersen umutlarını


hadi el sallayalım
öpelim gözlerinden
allah a ısmarlayalım karışıyor insanlık
yutkunarak çörekleniyor başucunda zeytinin
hadi sap
hadi saman ayrılın birbirinizden
dağılıyor rüzgarsız harman
sen estim say
kestim say çil horozun başını
bu pazarlık boyunu aşar



davulun sesi vur ha vur yaklaştı
duymuyor musun
sayılı kemiğe dayandı bıçağın sırtı
görmüyor musun
gün başına üç fidan
kim yazar bu türküyü
kimdir şol acıyı toprağa koyan

eskiden çok eskiden
sokaklar yokken daha
yasaklar yokken
köşebaşları yokken daha
tutulmamışken
o bi katı gökte bi katı yerin altında alış alış merkezlerine
çekilmemişken daha
ahali
boşalmamışken daha acının içi
zamanında olgunlaşırken lafın gediği

bi şey vardı
kaç dili bi arada tutan
kül müydü
ağıt mıydı
türkü mü

ince beline tavşan kanı karadenizden akar
mayasını harrandan çalar insanlığın maderi