Tüm harfleri sustum…
Artık bütün inançlarım batıl…
Avcumda kanayan güllerimi
Ruhumun artçılarıyla saldım poyrazlara
Beden; kevgir misali, zaman değirmeninde
Beden atıl…

Hatırla ey huzur…
İliştirildiğim hayatlardaki şehirlerde ateşkesler bozuldu
Mevsimlik sulhler yerle yeksan
La mekân şimdi sabahlar…
Telaşa gerek yok;
Anestezisiz dikiliyor artık, yaralar.

Beynimin hücrelerinde raks ederken gecenin karanlığı
Sahibinden, az kullanılmış günahlar çıkıyor satışa
Dört duvar, yıkıl da üzerime uyut yılgınlıklarımı
Bin dua gelip geçer de usumdan
Şüphelidir tanrının haberdar oluşu bu kulundan

Uzakta, çok uzakta külü de dumanı da şimdi dindi
Kalemi kırılmış ruhlar dehlizinde kayıp bir siluet eldeki
Beyazların ipi çekildi artık
Vakit kömür karası…

Velev ki bir göz açıp kapama vaktiydi
Bin tövbe ki bin bir yalana kar eder miydi?
Ruhumun kıblesi şaştı epeydir
Yol kıldan keskin kılıçtan incedir
Ah bu yokluğun korkusu, dirhem dirhem can çekiştirir